Witajcie
Długi majowy weekend był u mnie faktycznie długi i rozciągnął się na kilka dobrych dni, oczywiście większość z nich przeznaczyłam na prace ogrodowe. To był bardzo aktywny czas, ale o tej porze roku to norma... zwykła ogrodnicza rzeczywistość! Po zimnym kwietniu wystarczyło parę ciepłych, słonecznych chwil i mój ogród nabrał kolorów. Największą niespodziankę sprawiła mi Alexandrina, młodziutka, bo zaledwie dwuletnia magnolia zakwitła po raz pierwszy i to bardzo obficie, jak na takie maleństwo... jej chude gałązki aż uginały się pod ciężarem dorodnych kwiatów. Szafirki, tulipany, stokrotki i inne wiosenne piękności także pysznią się na rabatach. Uwielbiam ten czas, kiedy ogród zaczyna rosnąć, kwitnąć, nabrzmiewać, stawać się przyczółkiem dla ptaków, owadów i innych stworzonek... a przychodzi tu ich całkiem sporo... Mam nadzieję, że to będzie dobry sezon, bez niepokojąco ekstremalnych zjawisk pogodowych...
Ale nie samym ogrodem człowiek żyje. Jakiś czas temu udało mi się kupić bilety do teatru, wcale nie było łatwo tego dokonać, bo spektakl cieszy się ogromnym powodzeniem... choć grany jest już od dwóch sezonów... I tak z majówkowego czasu ok. dziewięćdziesiąt dziewięć procent poświęciłam naturze, a ten jeden procent kulturze... ale za to jakiej... kulturze z najwyższej półki. " Dziady" w reżyserii Mai Kleczewskiej to prawdziwy majstersztyk. Konrad - kobieta ( w tej roli świetna Dominika Bednarczyk) w swoich monologach była tak głęboko emocjonalna, tak autentyczna ze swoim bólem, żalem, krzywdą, buntem... że i łezka pojawiła się u niejednego widza... Wyjątkowy spektakl, świetna gra aktorów, gorąco polecam tę współczesną interpretację "Dziadów". To trzeba zobaczyć, przeżyć i jak najdłużej pielęgnować w sobie...
Kochani... chcę podziękować za Wasze komentarze i wizyty na moim blogu. Mało mnie w blogosferze i bardzo nad tym ubolewam. Ostatnio dużo obowiązków zwaliło mi się na głowę. Nawet tego posta pisałam na raty i teraz w momencie jego publikacji większość kwiatów ze zdjęć już dawno przekwitła... Ale to, co ostatnio absorbuje mój czas i umysł, powoli dobiega końca. Myślę więc, że w czerwcu będę bardziej aktywna. Może uda mi się regularnie pisać, ale przede wszystkim odwiedzać Wasze blogi, bo przyznaję - stęskniłam się za Wami... okrutnie:)
Pozdrawiam ciepło
Ania