Adwent 2025

 Witajcie♥︎♥︎♥︎

Świat przykryty białą, puchową pierzynką wygląda cudownie...  spokojnie i majestatycznie, a las to już w ogóle bajka.  Podczas ostatniego weekendu na "naszą" wieś spadło bardzo dużo śniegu, sypało z nieba długo i równomiernie.   Taka aura, choć piękna dla oka - wymusiła zakończenie sezonu ogrodowego i zagoniła do domu. Mimo, że uziemiona - nie próżnowałam, wykonałam pierwsze adwentowe dekoracje - kalendarz i stroik.

Kalendarz adwentowy nie wymagał ode mnie wielkiego nakładu pracy. Do jego zrobienia wykorzystałam gotową makatkę kupioną kiedyś w Ikei. Przytwierdziłam do niej ponumerowane jutowe woreczki (też kupne) wypełnione małym, ale przyjemnym co nieco.  Prezenty to drobiazgi, głównie mini kosmetyki i czekoladki.  Mój kalendarz jest po części odwrócony, czyli w niektórych woreczkach zamiast podarunku jest zadanie do wykonania...  Myślę, że dzięki temu zabiegowi losowanie woreczków stanie się mega ciekawą zabawą... 

 

Na tegoroczne świece adwentowe miałam zupełnie inny pomysł. Chciałam wykorzystać mech, gałązki choinki, bluszcz... cóż,  śnieg przykrył  wszystko grubą warstwą. Użyłam więc tego co było pod ręką... brakuje mi jednak zieleni w tym stroiku, dlatego też, całkiem możliwe, że z  czasem ulegnie on przeróbce:)))

Na koniec zamieszczam parę zimowych widoczków, jakimi cieszyłam oczy przez ostatni weekend. Moje "panny" brzozy nie zdążyły zrzucić jeszcze wszystkich liści,  złoto przebijało biel śniegu, wyglądało to naprawdę zjawiskowo. A las w zimowej szacie przypominał wręcz ilustracje z najpiękniejszych baśni.

Najbliższa niedziela jest już pierwszą niedzielą adwentu. Czas powoli myśleć o świętach, my prawdopodobnie spędzimy je w domu na wsi...  Zostały mi zatem cztery weekendy na przygotowania, to wystarczająca ilość czasu, by nieśpiesznie wszystko ogarnąć... 

Pozdrawiam cieplutko

          Ania

Listopad🍁🍂🍁

Witajcie♥︎♥︎♥︎

Listopad to raczej opad liści, nie śniegu...  a tu proszę, taka niespodzianka. Zima zaskoczyła wszystkich - drogowców, kierowców, kolejarzy, tramwajarzy, rolników, ogrodników, a najbardziej to chyba samą jesień. Drzewa na dobre nie zdążyły zrzucić  liści, a już sypnęło śniegiem i to bardzo obficie.  Nie pamiętam, kiedy w ostatnich latach listopad  był taki biały.  Choć jest schyłkiem meteorologicznej jesieni przyzwyczaił nas raczej do pięknych, intensywnych kolorów,  nie bieli...  Mnie udało się uratować odrobinę tej barwnej, ciepłej jesieni w postaci bukietów.

Ich piękno jest bardzo ulotne, przebarwione liście szybko wysychają, po czym odpadają od gałązek. Jest jednak sposób, by przedłużyć żywotność takich kompozycji. Pomaga kąpiel wodna z dodatkiem  gliceryny roślinnej (stosunek wody do gliceryny powinien wynosić 2:1, rozpuszczamy glicerynę w gorącej wodzie, następnie studzimy roztwór) Po dokładnym namoczeniu gałązek, delikatnie je odsączamy i pozostawiamy do wyschnięcia ( u mnie popołudnie i cała noc) Nadmiar gliceryny można usunąć papierowym ręcznikiem. Taka kąpiel dobrze konserwuje roślinną materię. Bukiety zrobione z dębiny stoją u mnie już trzy tygodnie i nie zgubiły jeszcze żadnego listka.

  

Tak na marginesie - roślinna gliceryna jest produktem dość przydatnym w gospodarstwie domowym. Nie wiem, czy wiecie, ale dodanie kilku jej kropel do wody, którą myjemy okna czy lustra zapobiega pojawianiu się smug i osadzaniu brudu, cieniutka warstewka gliceryny zapobiega też parowaniu okularów. Dodana do prania zmiękczy tkaniny oraz usunie uporczywe plamy.

 

  

Listopadowe weekendy upływają mi głównie na grabieniu, odkurzaniu, zamiataniu.  Nasza działka otoczona jest przez lasy i o tej porze tonie w morzu liści. Niestety,  jeszcze nie do końca uporałam się z ich porządkowaniem, bo rzecz jasna - zima zaskoczyła również mnie:))) 

Te, które ogarnęłam przerabiam na ziemię liściową. Po co zżymać się na hałdy liści - skoro można je wykorzystać w ponownym obiegu. Wszystkie nadające się do kompostowania popakowałam do worków, zawiązałam, nakłułam ścianki tak, by był dostęp powietrza i pozostawiłam naturze, by zrobiła swoje. 

Taki duży opad śniegu poniekąd wymusił zakończenie prac ogrodowych.  Cóż... wkrótce grudzień, to może i najwyższy czas na odpoczynek?

Pozdrawiam cieplutko

         Ania 

Październik na bis

Witam serdecznie i już listopadowo... nie do wiary, jak ten czas leci. Październik przemknął mi niczym japoński pociąg pociskowy:) Nie zdążyłam na dobre się w nim zakotwiczyć i rozsmakować.  Czuję jego lekki niedosyt, więc dziś w poście wracam do październikowych kadrów! 

 

Ostatnie weekendy spędzane na wsi były bardzo pracowite, bez grama próżnowania. Wymoszczona w jesiennym stylu sofa nie miała zbyt wielu okazji, żeby odczuć na sobie mój ciężar. 

*** 

Wieczorne mroki rozświetlał mi blask duszków. Zrobiłam z nich lampiony, by wyczarować odrobinę nastrojowego klimatu.  Duszki miały być halloweenową ozdobą salonu, ale w nikim nie wywołały choćby krzty przerażenia...  raczej zachwyt. Cóż wyglądają trochę nieporadnie i dobrotliwie...

Więcej grozy budziły siatki ochronne  pozostawione w winnicy...  Gdy zapadał zmierzch, targane wiatrem przybierały dziwne kształty, często przypominające zjawy. Zdjęcie tego  nie oddaje, ale były momenty, kiedy rzędy siatek zatopione we mgle,  wyglądały, jak upiorna scena z horroru:)))

***

Najlepszą potrawą dla zapracowanych jest oczywiście... makaron! Smaczny, pożywny i co najważniejsze szybki w przygotowaniu. W robocze weekendy często gościł na naszym stole, w różnych wersjach i z reguły pełnoziarnisty. Pasta na zdjęciu to wyjątek, bo to klasyczna carbonara, a ta, wiadomo lubi się bardziej z białym makaronem:)

***

Październik to, wg mnie najlepszy czas na sadzenie krzewów i drzewek.  Ciepła jeszcze i wilgotna ziemia stwarza idealne warunki, by korzenie "zadomowiły" się w gruncie.  Do mojej ogrodowej kolekcji  dołączyło kilka nowości, między innymi ta parka ostrokrzewów (Blue Girl i Blue Prince)

Jedne roślinki przybywają na rabaty, inne, tak jak jednoroczne piękności wybywają, a jeszcze inne chyba pogubiły się w czasie... Białe pelargonie, które zdobią południową ścianę naszego domu za nic miały pierwsze przymrozki, kwitną w najlepsze i ciągle wypuszczają nowe pąki. Zdjęcie zrobione z końcem października, żal przerywać im wegetację, ale już najwyższy czas, by udały się na zasłużony odpoczynek:) 

Artystka jesień maluje przyrodę pięknymi kolorami. Pobliskie lasy i ostępy wyglądają zjawiskowo, zwłaszcza skąpane w promieniach słońca. To świetna pora na spacery i zatracenie się w jesiennym złocie, póki jeszcze nie opadło z drzew. Mam nadzieję, że listopad przyniesie mi więcej wolnego czasu, bym mogła  uszczknąć coś jeszcze dla siebie z tej jesiennej aury🍁🍁🍁

Trzymajcie się cieplutko i w zdrowiu♥︎♥︎♥︎

              Ania

Uduchowiony weekend

Witajcie kochani♥︎♥︎♥︎

Jak Wam mija październik? Mam nadzieję, że w zdrowiu i spokoju... U mnie to nadal dość intensywny czas, zwłaszcza na wsi. Choć w ostatni weekend, gdzieś pomiędzy zbieraniem winogron, a grabieniem liści udało mi się znaleźć chwilę na kreatywny relaks. 

Duszki z gazy snują się aktualnie po internecie w ilości hurtowej. Praktycznie co któraś oglądana przeze mnie rolka to krótka instrukcja, jak je wykonać. W końcu i ja skusiłam się spróbować... wszak halloween za pasem:)

Do zrobienia takiego duszka potrzebujemy - gazę opatrunkową - nie musi być jałowa (u mnie dwie o wielkości 1m² i dwie 0,5m²) krochmal w płynie (np. Ługa) miskę i jakieś przedmioty, które stworzą stelaż pod gazę (u mnie balon, styropianowa kula i wazony) Wykonanie ducha jest banalnie proste. Gazę moczymy dokładnie w krochmalu, następnie wyciskamy z nadmiaru płynu i rozpościeramy na naszym stelażu. Tkaninę układamy tak, by jak najlepiej odwzorowywała kształt zjawy i pozostawiamy do wyschnięcia (u mnie zrobione z dwóch warstw gazy wysychały całą noc)

Na wyschniętą gazę przyklejamy oczy i buźkę (u mnie na taśmie dwustronnej) i gotowe - ducha ściągamy ze stelaża. Za sprawą krochmalu cała konstrukcja jest sztywna i stabilna.  Od środka duszka można podświetlić światełkami ledowymi,  co daje świetny efekt zwłaszcza po zmroku. Duszki prezentują się rewelacyjnie, może niezbyt upiornie,  raczej pociesznie... a nawet słodziutko! 

Zachęcona efektem końcowym mojego rękodzieła poszłam za ciosem i  przygotowałam pizzę z duchami 👻👻👻

Ale coś poszło nie tak... muszę jeszcze popracować nad dodatkami:))) Może mozzarella powinna być o niższej wilgotności, by duszki trzymały kształt?

Halloweenowa pizza w zeszłym roku prezentowała się znacznie lepiej.

Pozdrawiam cieplutko

         Ania