Caserta - duma Burbonów

 Cześć kochani♥︎♥︎♥︎

To ostatni już wpis bazujący na wspomnieniach z mojej majówkowej podróży do Kampanii, ale nie ostatni dotyczący turystycznych perełek Italii. Na przełomie września i października, zanim na dobre wpadłam w objęcia jesieni  pojechałam wraz z mężem do Apulii, by zaczerpnąć tam jeszcze porządny haust lata. Oczywiście pobyt był bardzo udany, a słynny, włoski obcas zauroczył mnie od pierwszego wejrzenia. Odwiedziłam wiele cudownych miejsc i zrobiłam setki zdjęć, więc materiału na posty mam pod dostatkiem.  Zimą będzie idealny czas, by wrócić wspomnieniami do tych wspaniałych chwil. Dzisiaj zabieram Was na przechadzkę po parku oraz wspaniałych pałacowych wnętrzach Caserty.

Pałac królewski w Casercie został wybudowany w drugiej połowie XVIII wieku dla dynastii Burbonów. To wzorowana na Wersalu imponujących rozmiarów budowla... Schonbrunn przy niej wygląda, jak letnisko ubogiego kuzynostwa, że o Wawelu nie wspomnę...  Cała powierzchnia zespołu pałacowego wynosi 138 000 metrów kwadratowych, co daje rezydencji dziesiąte miejsce w zestawieniu największych pałaców świata (wg Wikipedii) 

Malowniczy, barokowy park znajduje się na tyłach pałacu i zajmuje 120 ha powierzchni. To bardzo zadbana,  zielona przestrzeń z fontannami, kaskadami i licznymi rzeźbami. 

 

 

Wzdłuż parku, aż po horyzont ciągnie się kanał wodny. Trasa wzdłuż niego to ok 3 kilometry błogiego spaceru... Idzie się, idzie i końca nie widać... ale jest, tak pięknie, że wcale tego końca nie chcemy. Park podzielony jest na dwie części - ogród w stylu angielskim i ogród w stylu włoskim. Niestety, ze względu na ograniczony czas nie udało mi się zajrzeć do tego w stylu angielskim z pięknym,  podobno,  rosarium... 

Pałac królewski zajmuje ok. 47 tysięcy metrów kwadratowych, liczy ponad 1200 sal, 1026 kominów, 34 klatki schodowe, ok. 1800 okien, 30 km korytarzy, 5 kondygnacji i 4 dziedzińce...  Projektantem tej budowli był nadworny inżynier i architekt króla Karola III Burbona - Luigi Venvitelli.  

Rezydencja  urządzona jest z wielkim przepychem, gustem i dbałością o najmniejszy szczegół. Wszystko tu zachwyca - główny przedsionek ze schodami "honoru", historyczne apartamenty Burbonów, Kaplica Palatyńska,  kunsztowne zdobienia, malowidła,  freski, wspaniałe żyrandole, posadzki, tapety, misternie zdobione meble i sprzęt użytkowy. 

A przy Królewskiej Szopce monstrualnych rozmiarów można totalnie się zatracić i przenieść w odległe czasy... Niesamowite dzieło ludzkich rąk, ówczesny świat w miniaturce...  Popularność szopki neapolitańskiej przypadała właśnie na wiek XVII i XVIII, a król Karol III był wielkim jej entuzjastą. Podobno sam budował skomplikowane konstrukcje do szopek, a jego żona i dwórki szyły ubranka dla figurek... 

I chyba nikogo nie zaskoczę, jak napiszę, że w roku 1996 cały obiekt pałacowy w Casercie został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jeśli wybieracie się do Kampanii, nie możecie pominąć tej perełki architektonicznej, jaką jest Caserta!!! 

Pozdrawiam serdecznie

Ania

Halloweenowe przekąski

Witam kochani♥︎♥︎♥︎

W tym roku nie zdążyłam wyciąć dyni na Halloween, ale za to poszalałam kulinarnie i przygotowałam parę przekąsek, które z powodzeniem podkreślą klimat tego święta:)

W moim halloweenowymi zestawie najwięcej oczywiście jest łakoci. Prym wiodą paluchy wiedźmy.  Te przerażające dla oka, a wspaniałe dla podniebienia ciasteczka to u nas halloweenowy mus.  Maślana, rozpływająca się w ustach rozkosz z chrupkim podpieczonym migdałem znika ze stołu błyskawicznie do najmniejszej okruszynki... Najlepszy przepis na paluchy znajdziecie na blogu Doroty tutaj Makabryczne w paluchach jest też to, że często odpadają im paznokcie:))) Pazury można przykleić odrobiną miodu, rozpuszczonej czekolady, a najlepiej czerwonej konfitury - efekt upiornych paluchów murowany!

Wszystkowidzące muffiny to razowe, podwójnie czekoladowe babeczki z doklejonymi lukrowymi oczkami. Ten niewielki zabieg z oczami potrafi zmienić zwykłą muffinkę w dość oryginalnego stworka. Lukrowe oczy kupiłam w lidlu, a przepis na muffiny zaczerpnęłam z bloga Doroty (a jakżeby inaczej... to kopalnia świetnych i sprawdzonych receptur) Przepis znajdziecie tutaj, ja w swojej wersji zmniejszyłam o połowę ilość sody i proszku do pieczenia:)

Czekoczachy to bardzo realistyczny odlew zrobiony z gorzkiej czekolady przyprawionej szczyptą chilli. Silikonową formę w kształcie czaszek kupiłam już jakiś czas temu na Aliexpress. Jest idealna na takie okazje, można w niej zrobić praliny dodając do środka nietypowego nadzienia. A same czekoladowe czaszki mogą posłużyć jako ozdoba tortu, sernika  czy lodowego deseru. Świetny wzór, choć wielu ludzi odżegnuje się od niego, uważając wręcz za tabu, coś gorszącego i obrazoburczego. Nie wiem dlaczego... wszak czaszka to zdjęcie rentgenowskie każdego z nas:) 

Mnie ten wzór nie przeraża, mam nawet parę gadżetów, które go promują. Moim ulubionym jest mięciutki pled w piękne calaveras, czyli słynne meksykańskie czaszki. Oryginalna i bardzo w klimacie halloween jest też puszka na ciastka oraz kubek w szkielety zastygłe w jogicznych asanach. Dla mnie - praktykującej joginki - to bardzo miły dla oka wzór:) 

Bardziej treściwą przekąską, jaką możemy zaserwować na Halloween jest pizza zombie.  Wygląda rewelacyjnie i smakuje wybornie, a przepisem chętnie się z Wami podzielę.

Składniki na ciasto

• ponad 2,5 szklanki (450 g) mąki pszennej typu 00 (Basia, Molino, Caputo...)
• 1 szklanka (250 ml) ciepłej wody
• łyżka dobrej oliwy z oliwek
• 7 g drożdży instant lub 15 g świeżych
• łyżeczka soli
• łyżeczka cukru

Składniki na farsz

• 500 g drobnych pieczarek
• pół szklanki sosu pomidorowego
• tarty ser mozzarella 
• zioła prowansalskie

Przygotowanie

Mąkę przesiewamy do miski, dodajemy sól. W osobnym kubeczku przygotowujemy zaczyn - do drożdży dolewamy odrobinę ciepłej wody ze szklanki i dodajemy łyżeczkę cukru oraz mąki uszczkniętych ze składników przepisu, mieszamy do połączenia i odstawiamy na ok. 10 minut w ciepłe miejsce. Aktywne drożdże wlewamy do mąki, dodajemy oliwę, wodę i wyrabiamy ciasto,  najlepiej hakami przez minimum 10 minut. Gładkie, wyrobione ciasto przykrywamy ściereczką i odstawiamy w ciepłe miejsce na ok. 1,5 godziny, by przynajmniej podwoiło swoją objętość. W międzyczasie obieramy pieczarki, myjemy, odsączamy, kroimy je na pół i obrabiamy, czyli nadajemy im strasznego, halloweenowego wyglądu...  Przy pomocy słomki wydrążamy oczodoły a nóżkę pieczarki wielokrotnie nacinamy wzdłuż, można też wyciąć coś na kształt nosa, generalnie im bardziej poszarpana pieczarka tym lepszy efekt końcowy:)

 

Gdy ciasto wyrośnie przekładamy je na posypaną odrobiną mąki stolnicę i ręcznie wyrabiamy  jeszcze przez chwilę. Następnie formujemy kształt pizzy rozciągając lub wałkując ciasto. Z tego przepisu wychodzą dwie mniejsze lub jedna,  duża na całą blachę pizza. Gdy uzyskamy już pożądany kształt i grubość ciasta,  przenosimy je na wyłożoną papierem do pieczenia blachę, przykrywamy ściereczką i odstawiamy do ponownego wyrośnięcia na ok. 15 minut.  Piekarnik ustawiamy na minimum 250 stopni. Gdy ciasto będzie już gotowe smarujemy go sosem pomidorowym (pozostawiając z brzegu pusty kołnierz) posypujemy ulubionymi przyprawami, rozkładamy połówki pieczarek, a puste miejsca pomiędzy nimi zapełniamy serem.  Pieczemy w temperaturze  250° do widocznego zarumienienia - przez 10 do 20 minut, w zależności od wielkości pizzy.  

Pizza po upieczeniu wygląda rewelacyjnie, pieczarki w roli zombie sprawdziły się świetnie, choć sam wypiek bardziej mnie rozbawił niż przeraził. Myślę, że dla lepszego efektu końcowego można dodać więcej pieczarek. Nie jem mięsa więc dla mnie taka wersja pizzy jest idealna:)

Więcej moich blogowych kulinarnych inspiracji na Halloween znajdziecie tutaj  tutaj tutaj tutaj i tutaj
 

A jak u Was wygląda ten dzień,  celebrujecie Halloween czy w ogóle nie macie tego święta w swoim kalendarzu?

Pozdrawiam cieplutko

Ania